Conta miña avoa que daquela escondíase o diñeiro debaixo dunha banca de librillo para que ninguén puidera dar cos seus aforros.
Alguén di tamén que, antes, cando ían á misa, soamente podía comulgar a xente rica.
Contan que certo día viñera unha señora montada nunha mula ó pobo. E viña pedindo casa por casa para que lle deran de comer, pero realmente toda a comida que lle daban era para o seu animal, a mula.
Noutra ocasión, viña un mendigo cuberto cunha manta e dicía: “Ave María purísima”, e tamén pedía comida ou o que lle puideran aportar. Entón, cóntame a miña veciña que lle preguntara algo ao mendigo, e el contestoulle: “volta alí, volta alí”.
JFF (O Tombo, Fonmiñá, A Pastoriza)
0 comentarios:
Publicar un comentario
Valoramos todo o que nos poidas aportar: comentarios, críticas, novos contos (lembra dicirnos onde se contan!), fotografías vellas, e por suposto tamén ánimos...