O fillo dun labrador quixo ir para o ferrocarril. Naquel tempo, o tren aínda non tiña retrete nos coches, e a xente tiña que baixarse nas estacións para poder facer as súas necesidades. Un día, na estación na que estaba destinado o fillo do labrador, baixou tanta xente ao retrete que houbo que facer cola; pero un francés que tamén baixara do tren e non daba aguantado, foise para o medio dun montón de sacos de fariña que había no almacén. Viuno o ferroviario e enseguida foille chamar a atención. Pero o outro, como non entendía, díxolle: “Je ne comprends pas”. E contestoulle o ferroviario: “¡Bueno hombre, pero porque usté non compre o pan, non vai mexar na fariña!
AGG (Currás, Bretoña, A Pastoriza)
0 comentarios:
Publicar un comentario
Valoramos todo o que nos poidas aportar: comentarios, críticas, novos contos (lembra dicirnos onde se contan!), fotografías vellas, e por suposto tamén ánimos...