Vellos con Historia

En Fonmiñá, había un veciño que dirixíase a todos os homes dicíndolles “meu neno”. Era un señor ó cal lle gustaban moito as bromas, pero en cambio non lle gustaba nada que llas fixeran a el. Certo día, no que xa comezaba a escurecer, uns veciños do pobo, algo pícaros, foron a xunto deste señor e dixéronlle: “Señor Manuel, veña con nós axudarnos a tirarlle o carro no río a Fuentes”. O Manuel, que se levaba moi mal cos da casa do tal Fuentes, respondeulles: “Ai meus nenos, ¡ñoo!, vamos aló”. Foron, arrepuxa que arrepuxa ata que conseguiron tirar o carro ó río, sen darse conta o coitado do Manuel, de que aquel que acababa de meter na auga era o seu propio carro. Á mañá seguinte, cando se ergueu o fillo, xunguiu as vacas para poñerlles o carro, pero claro, non o encontrou. Foi chamar a seu pai e díxolle: “Ai papá, ¿e onde deixache onte o carro?” E este, todo cheo de razón, contestoulle: “Na choza”. E o fillo, que viña da choza, comentoulle que alí non estaba. Entón, foi no momento que o señor se decatou do que fixera e díxolle ó fillo: “ Ai meu neno, hai que ir buscar o carro ao río que axudei eu onte a tiralo”.
JFF (O Tombo, Fonmiñá, A Pastoriza)