Contoume o meu avó Santiago, que cando el e os seus irmáns eran pequenos, os maiores asustábanos para que se portaran ben, dicíndolles que, se non eran obedientes, de noite ían vir os trasnos. Había varios tipos de trasnos, segundo o que os maiores querían conseguir. Uns viñan de noite e roubábanlles a comida que tiñan na barriga, e logo os nenos tiñan fame e nunca se fartaban. Outros, que viñan tamén de noite, contábanlles os ósos da columna vertebral e producíanlles calafríos para todo o ano. Outros, viñan tamén de noite e subían para o faiado, onde se dedicaban a mover as cousas de sitio e provocar ruídos que atormentaban e enchían de medo ós nenos. E o último tipo de trasno que recorda meu avó, era un trasniño máis pequeno que os outros, que viña e chuchaba o alimento ó gando, deixando á familia sen sustento para todo o ano. Por iso, cando nas casas escoitaban calquera ruído raro, os pais dicíanlles aos pícaros: “¡Andan os trasnos aí, xa podedes portarvos ben!”.
YLA (A Muíña, Retizós, Baleira)
0 comentarios:
Publicar un comentario
Valoramos todo o que nos poidas aportar: comentarios, críticas, novos contos (lembra dicirnos onde se contan!), fotografías vellas, e por suposto tamén ánimos...