Vellos con Historia

Contra a tormenta, metíase loureiro no tiro da cociña e deixábase arder.
Tamén adoitaban sacar o santo fóra da igrexa para pedirlle que a tormenta non viñera estragar as colleitas.
Na misa, o cura dicía “Dios guarde el pan y el trigo y saque a la gente de un gran peligro”, e a cambio pagábaselle un ferrado de trigo.
IAV (Miñoto, A Pastoriza)

Non se poñían nin ao lado das ventás nin das portas, nin tampouco cerca do tiro da cociña; metíanse nun cuarto sen luz.
MAD (Pousada, A Pastoriza)

Cando tronaba, queimaban loureiro na cociña de leña.
Tamén recitaban o seguinte verso: "Santa Bárbara Bendita que en el cielo estás escrita, guarda pan y guarda vino, guarda gente de peligro"; e rezaban oracións varias, como facían na igrexa.
Acendían velas, pero preferiblemente que estiveran benditas.
JFF (O Tombo, Fonmiñá, A Pastoriza)

Púñase loureiro bendito nas ventás, ou queimábase unha vela. Dicían que na igrexa de Seixosmil (Meira), había unha campá que, se vía a tormenta antes de que se puxera sobre ela, co seu son era quen de apartala. Tamén as campás de San Cosme desvían o trono.
SCG (A Pastoriza)

En Pousada hai unha pena que serve para indicar se vai chover ou vai facer sol. Así, cando a pena ten unha especie de pucho na punta, causado pola néboa, é que vai chover; mentres que se a néboa está arredor da pedra pero no fondo, iso quere dicir que vai facer bo tempo.
Para afastar o trono, queimábase loureiro bendito na lareira. Tamén se sacaban os santos da igrexa, e facíase unha procesión arredor dela. Tocábanse as campás. Ou acendíanse velas benditas e rezábase: "Santa Bárbara bendita, que en cielo está escrita, guarde pan, guarde trigo, e garde á xente do peligro". Outros, sen embargo, contáronme que o dito era diferente:"Cando trona, Cristo sona, Santa Bárbara bendita, Dios defenda o pan e o trigo, e á xentiña do peligro.
TBG (Pousada, A Pastoriza)