Hai uns anos, para pesar os xatos, a xente da Ribeira tiña que levalos a Meira á feira. Se na serra se cruzaban cunha muller, toureábanse, e entón botábaselle a culpa á muller, acusándoa de meiga.
Naqueles tempos, non había tampouco as máquinas de hoxe en día. Cando se ía aos nabos, formábanse lotes para seren máis fáciles de arrear, e se un non era capaz de erguelos había que dicir “¡Jesús!”, e esperar a que un ruído raro soase no río, logo volvíase a intentar e xa se tiñan forzas para poder erguelo. Pensábase que era un trasno, exactamente “o trasno do río Eo”.
IAV (O Chao do Pousadoiro, Ribeira de Piquín)
0 comentarios:
Publicar un comentario
Valoramos todo o que nos poidas aportar: comentarios, críticas, novos contos (lembra dicirnos onde se contan!), fotografías vellas, e por suposto tamén ánimos...