Vellos con Historia

Caderno de historias de tradición oral recollidas na comarca de Meira (Lugo)

Fai algúns anos, nas aldeas, nas noites de inverno, era costume ir de "polavila" ¡Ah!, ¿que non sabedes o que é iso? Pois eu volo conto agora mesmo: nas noites de inverno, como non había televisión, nin radio, e moito menos ordenador, os veciños xuntábanse nunha casa a pasar o tempo; xogaban á baralla, fiaban, calcetaban, bebían unha cunca de viño quente con azucre… Pero sobre todo, contaban contos. Os contos, case sempre eran de medo, e o peor era que despois había que volver cada un para a súa casa, por camiños, congostras, montes... As veces facíase unha "facha" de palla para alumear o camiño.
Pois ben, unha noite de inverno, dous mozos do pobo pasaron varias horas escoitando algúns contos, sobre todo de medo; chegou a hora de volver para a casa de cada un, e estes dous mozos fixeron o recorrido xuntos. Era unha noite de forte vento e, antes de chegar a casa dun deles, decidiron parar detrás dunha parede a fumar o derradeiro cigarro da noite; e dixo un: “Eu non che creo nos contos dos mortos… ¿Ti cres que hai que terlles medo?”. “¡Non, ho!”, dixo o outro. Nese mesmo momento, co vento que ía, debeu caer unha pedra da parede e pasou rodando polo monte facendo un ruído de moito demo; os mozos non dixeron palabra, levantáronse e puxéronse a camiñar ata a casa na que vivía un deles. “Ata mañá”, dixo un. “Ata mañá”, respondeu o outro. Ao día seguinte, encontráronse de novo os dous mozos e dixo un: “¡Oíches Manolo: ós mortos non hai que terlles medo!”. E riron os dous.
Enviado por “Seino de boa tinta” (Xudán, A Pontenova), que nos deixou este fermoso comentario na Categoría "Ánimas e mortos". Grazas e un abrazo forte!

0 comentarios:

Publicar un comentario

Valoramos todo o que nos poidas aportar: comentarios, críticas, novos contos (lembra dicirnos onde se contan!), fotografías vellas, e por suposto tamén ánimos...


Benvidos!

No curso 2008-2009, profesor e alumnos de Ciencias Sociais de 4º da ESO, do IES Pedregal de Irimia (Meira, Lugo) elaboramos un traballo de investigación que rematou neste blog. Con el, quixemos compartir con vós as moitas e fermosas historias que recollemos dos nosos vellos: cantigas, remedios contra as doenzas e mal de ollo, contos de lobos, nubeiros, ánimas e santas compañas, demos, mouros, encantos, e ata tesouros enterrados (organizadas por categorías). Poderedes acceder a todas elas, consultar imaxes, deixarnos comentarios e, por suposto, mesmo enviarnos as historias que vós mesmos recollades para sumar a este caderno. Que vos gusten!

miguelabraira@edu.xunta.es

Atopa!


Coñécenos en "Quen somos"