Vellos con Historia

Caderno de historias de tradición oral recollidas na comarca de Meira (Lugo)

Aguas que van río bajo/arriba no han de volver,/amores que han sido de otras/no los debes de querer.

Los amores que tú tienes/primero los tuve yo./Haces bien adevertirte/con lo que a mí me sobró.

E o meu amor non me fala/como é pájaro novo/dalle o aire na cabeza.

Vengo de moler morena/de los molinos de arriba./Dormí con la molinera, y olé,/no me cobró la maquila./Que vengo de moler morena./Vengo de moler morena /de los molinos de abajo./Dormí con la molinera, y olé,/no me cobró su trabajo/que vengo de moler morena.

Canta tu, cantaré yo,/iremos los dos cantando/canta quien tuviera amores/los míos vanse acabando.

El alcalde de este pueblo/tiene una hija bastarda/din din dale dale dale don don/tiene una hija bastarda./Su padre la quier meter monja/y ella quiere ser casada/din din dale dale dale don don/y ella quiere ser casada./Le buscan condes y duques/le buscan condes y duques/y ninguno le gustaba/din din dale dale dale don don/y ninguno le gustaba./Le gustaba un senador/que por su puerta pasara/din din dale dale dale don don/que por su puerta pasara./Ven acá ay senador/ay senada ay mi senada/din din dale dale dale don don/ay senada ay mi senada./Y al senador que no es tonto,/y al senador que no es tonto/en donde la tiene sembrada,/din din dale dale dale don don,/en donde la tiene sembrada./La tengo entre mis piernas/la tengo entre mis piernas/tapada con una braga,/din din dale dale dale don don,/tapada con una braga./Y al otro día siguiente/por el senador tocaban,/din din dale dale dale don don,/por el senador tocaban./Murió de trescientos polvos/murió de trescientos polvos/que a la Juana le echara,/din din dale dale dale don don,/que a la Juana le echara.

Namoreime dunha nena/porque cantaba mui ben/e ahora morro de fame/e o cantar no me mantén.

Eu caseime cun canteiro/porque cantaba moi ben/e o cantar do canteiro/ahora non me mantén.

O amor que vai ser meu/ten que telas pernas tortas/unha para cegar o lume/outra para cerrar a porta.

El día que yo me case,/ha de ser con condición,/que si al año no se muere/la tiro por el balcón.

Por quererle al Serafín/olvidé un blanco cielo,/no hay Serafín sin fin/ni amor como el primero.

Eu caseime por un ano/por saber que vida era/i ahora o ano acabouse/solteiriña Dios me dera.

Algún día fuche miña/ahora véñote ver,/e véñoche perguntar/se queres volver a ser.
A raíz do toxo mouro/é moi malo de arrancar./Os amoriños pirmeiros/son mui malos de olvidar.

Amoriños collín na beiriña do mar,/amoriños collín non os podo olvidar,/non os podo olvidar,/ non os podo olvidar,/amoriños collín na beiriña do mar.

Amores tenía trece/y me han olvidado doce,/y uno que me quedó/dice que no me conoce.
De mi ventana a la tuya/hay una larga cadena/toda llena de suspiros/de suspiros toda llena.

Aquí vine porque vine/a la feria de las flores./Aquí hay una rosa euraña/que es la flor de mis amores.

Desde niña fui lechera/muy feliz y muy dichosa,/nací entre dos montañas/cerca de Villaviciosa./Por mucho quererle a un hombre/del mundo fui despreciada,/de esos amores malditos/que me hicieron desgraciada./De esos amores malditos/solo me queda un recuerdo,/un niño de lindos ojos/pareció un ángel del cielo./Cuando le acuesto en la cuna/no duerme sin que le cante/los recuerdos de aquel hombre/que va por el mundo adelante./Los amores de aquel hombre,/no sabe un hombre donde su amor deja,/un pasito calle arriba/y un pasito carretera./No quiero que se descubra/el cuento de la lechera.

I onde vas, i onde vas Adelaida,/i onde vas, i onde vas por ahí./Voy en busca de mi amante Enrique/que se ha puesto loco de pensar en mí./Adetente, adetente Adelaida,/que Enrique te va a engañar./Yo no creo que Enrique me engañe/tiniendo la ropa para nos casar./Y al llegar a la puerta a la iglesia/de rodillas lo he visto estar./Le pergunto que haces Enrique,/y el me contesta me voy a casar./No confío jamás en los hombres,/ni tampoco en orillas del mar./Lo que siento es quedarme soltera/y nunca en la vida poderme casar.

O páxaro cando chove/mete o rabo na silveira./Así fan as nenas novas/cando non hai quen as queira.

Eres buena, sí/cuando por la calle vas,/eres buena moza, sí,/pero no te casarás.
I o muíño troula troula/que a auga lle fui troular/e os rapaciños de ahora/rabean por se casar.

Eu queríame casar/miña mai non teño roupa,/casa miña filla casa,/que unha perna tapa a outra.

Eu queríame casar/miña mai dice que é cedo,/como ela esta casada,/non sabe as ganas que eu teño.
TVG (Meira; Pousada, A Pastoriza)


Tres casamentos nun día
Érase unha vez nun pobo,/xuntáronse tres mulleres,/todas se querían casar/camiño de Fonguentelle./A que máis presa corría/era a pobriña da vella/e tamén a acompañaba/a súa neta pequena./A neta era moi boa moza,/algo pinta de viruela,/tan sólo tiña un defecto/que era algo corta das pernas./A filla era medio bruxa/e tamén tiña rapaz,/un xastre de mala morte/que andaba polo lugar./¡Aínda nunca outro tal vín/dende que son sacerdote!/Tres caseiros nunha casa,/¡debe ser señal de morte!/Casámonos todas tres,/queremos que sexa no día,/cásome eu, cásase a neta/e tamén se casa a filla./Por un soio trinta pesos,/os tres resultan noventa/pero xa que son nun día/rebaixarei dez da cuenta./Pois teñen que ser no día,/faga a ceremonia pronto/que temos moito apuro/e queremos rezar pouco./Buenos días señor cura,/hoxe véñolle preguntar/por facer tres casamentos/canto nos vai cobrar.
IAV (O Chao, Ribeira de Piquín)


Mazaíña colorada/que do chan te collín,/se non estás namorada,/namórate de min.
Chamácheme moreniña/á vista de tanta xente,/e agora vaime quedar/moreniña para sempre.
IGL (A Pastoriza)

0 comentarios:

Publicar un comentario

Valoramos todo o que nos poidas aportar: comentarios, críticas, novos contos (lembra dicirnos onde se contan!), fotografías vellas, e por suposto tamén ánimos...


Benvidos!

No curso 2008-2009, profesor e alumnos de Ciencias Sociais de 4º da ESO, do IES Pedregal de Irimia (Meira, Lugo) elaboramos un traballo de investigación que rematou neste blog. Con el, quixemos compartir con vós as moitas e fermosas historias que recollemos dos nosos vellos: cantigas, remedios contra as doenzas e mal de ollo, contos de lobos, nubeiros, ánimas e santas compañas, demos, mouros, encantos, e ata tesouros enterrados (organizadas por categorías). Poderedes acceder a todas elas, consultar imaxes, deixarnos comentarios e, por suposto, mesmo enviarnos as historias que vós mesmos recollades para sumar a este caderno. Que vos gusten!

miguelabraira@edu.xunta.es

Atopa!


Coñécenos en "Quen somos"