Vellos con Historia

Cando había tormenta, queimaban loureiro bendito ou prendían unha vela bendita.
Nunha casa onde estivo miña avoa, tiñan unha santa (santa Bárbara), e cando había tormenta poñíana nunha ventá e acendíanlle unha vela.
PVJ (Vilar de Mouros, Meira)

Cando tronaba, a xente pechaba todas as contras da casa e íase para a cama. Ás veces levaban unha catiusca debaixo do brazo. Tamén se rezaba nove veces a “Letanía”, así como unha oración a Santa Bárbara, protectora contra as tormentas, que era a seguinte:
Santa Bárbara bendita
Que en el cielo estás escrita
Guarda pan y guarda trigo
Guarda gente del peligro.
Outro costume que había era o de queimar o loureiro que se bendicira o Domingo de Ramos.
Nalgúns pobos coma San Martiño e arredores, se por exemplo se estaba segando e empezaba a tronar, o campaneiro, un home xa designado para iso, ía á igrexa e tocaba as campás para afastar o trono, desviando a nube cara outra dirección. Ás veces,cando o campaneiro estaba moito tempo e a tormenta moi enriba, dicíase que lle era moi difícil tocala campá porque estaba moi recia debido a que a descarga eléctrica caía sobre o metal da campá.
ARP (Meira)