Había un señor que tiña moito medo e, se lle facían algo durante a noite, saía coa escopeta a tiros pola ventá. Este, queríalle moi mal a un veciño chamado Manolito. Entón, uns pícaros que estaban reunidos no bar, amañaron de facerlles unha trasnada. Ordenaron de collerlle o carro da máquina ó Manolito, e deixarllo diante da casa a este señor que tiña tanto medo. Pero con tan mala sorte que, cando viñan pola xeneral co carro, apareceulles a Garda Civil, polo que fixeron a curva para escapar dos gardas, e ó non deron termado do carriño, fóiselles polo valado abaixo e caeulle ó medoso entre as coles. Ó día seguinte, moi cedo, pola mañá, andaba o Manolito busca que busca no seu carriño. E ao pasar por diante da casa do seu inimigo, díxolle o medoso: “¿E o carriño ese que hai aí, non será teu ou?” E dixo o Manolito: “¡Pois claro que é, que mo roubaron a noite pasada!”. O outro meteuse dentro da casa, e saiu cunha vara todo cabreado, e berrando: “¡Pois tesme que pagar as coles que me estragache!”. Pero claro, dicía o dono do carriño: “Eu non fun, e non che pago nada”. Entón, todo enfurecido, dixo o señor que tiña a vara na man: “¿Ai non?, espera, que estas vouchas cobrar do pelexo”. E empezou a paus co inocente señor pola carretera adiante.
JFF (O Tombo, Fonmiñá, A Pastoriza)
0 comentarios:
Publicar un comentario
Valoramos todo o que nos poidas aportar: comentarios, críticas, novos contos (lembra dicirnos onde se contan!), fotografías vellas, e por suposto tamén ánimos...