Vellos con Historia

Caderno de historias de tradición oral recollidas na comarca de Meira (Lugo)

Cóntame miña avoa, que no pobo había unha señora que dicían que cando miraba para algún animal este enfermaba. E certo día, a señora esta mirou un cocho, e houbo que chamar ó veterinario para que se puidera curar. E repetiuse a historia cunha nena, que enfermou despois de que esta señora lle botara unha mirada.
Pero non só había esta meiga. Había outra señora que sempre estaba ó lado dunha fiestra que tiña na súa casa, observando a xente que pasaba pola carretera. Os veciños do pobo desexaban que a señora non os vise marchar cando tiñan que facer unha viaxe, porque según me contan, si esta muller te vía antes de saír de viaxe, ou antes de ir á feira vender un animal, algo malo che pasaba. Se saías de viaxe, averiábache o coche. E si ías á feira, ou non había forma de vender o animal ou che enfermaba xa polo camiño.
JFF (Hermunde, Pol)

0 comentarios:

Publicar un comentario

Valoramos todo o que nos poidas aportar: comentarios, críticas, novos contos (lembra dicirnos onde se contan!), fotografías vellas, e por suposto tamén ánimos...


Benvidos!

No curso 2008-2009, profesor e alumnos de Ciencias Sociais de 4º da ESO, do IES Pedregal de Irimia (Meira, Lugo) elaboramos un traballo de investigación que rematou neste blog. Con el, quixemos compartir con vós as moitas e fermosas historias que recollemos dos nosos vellos: cantigas, remedios contra as doenzas e mal de ollo, contos de lobos, nubeiros, ánimas e santas compañas, demos, mouros, encantos, e ata tesouros enterrados (organizadas por categorías). Poderedes acceder a todas elas, consultar imaxes, deixarnos comentarios e, por suposto, mesmo enviarnos as historias que vós mesmos recollades para sumar a este caderno. Que vos gusten!

miguelabraira@edu.xunta.es

Atopa!


Coñécenos en "Quen somos"